به نام خدا

( خاطرات دوران انقلاب در شهر جهرم )
“” برگرفته از کتاب دایی محمد “”
— بخش هفدهم —
راوی محترم : جناب آقای حاج محمد سوادی

(( تصرف پادگان آموزشی ژاندارمری جهرم )) قسمت اول
از جمله اهرم هایی که رژیم پهلوی بر آن متّکی بود ، مراکز نظامی در شهرها از جمله شهربانی ها ، پادگان ها ، پاسگاه های ژاندارمری و… بود . یکی از این مراکز ، پادگان ژاندارمری جهرم ( پادگان شهید دستغیب فعلی ) بود که نیروهای وظیفه و درجه داران در آن تعلیم می دیدند و به عبارت دیگر، این نیروها برای پیشبرد اهداف حکومت و مقابله با مردم و نیروهای انقلابی ، آموزش می دیدند .
با فرمان رهبر کبیر و بنیان گذار انقلاب اسلامی که دستور به فرار سربازان از پادگان ها را صادر نمودند ، تقریبأ هیچ نیرویی در این پایگاه ها و از جمله پادگان جهرم وجود نداشت . سربازان با لباس های فرم به خیابان ها می آمدند و از مردم درخواست لباس شخصی داشتند که پس از یاری گرفتن، به سوی شهرها و خانه های خود روانه می شدند .
در روزهای نزدیک به پیروزی انقلاب ( روزهای پایانی دهه ی فجر) مصادف با ۲۱ و ۲۲ بهمن ماه بود ، پاسگاه ژاندارمری در ابتدای جاده ی جهرم — شیراز و اردوگاه حکومت نظامی جهرم هر دو در شب قبل توسط مردم تصرف شده بودند . فرمانده ی پادگان ژاندارمری جهرم ” سرهنگ نفیسی ” احتمالاً در روز ۲۱ بهمن ماه ، نزد امام جمعه ی محترم جهرم ” مرحوم آیت الله حسین آیت اللهی ” آمد و اظهار داشت که من آمده ام تا اعلام نمایم که شما بیایید و پادگان را تحویل بگیرید … من همه ی سربازان را به خانه هایشان روانه ساخته ام و همه ی درجه داران و افسران را نیز به مرخصی فرستاده ام . پادگان خالی است و هیچ فردی در آن نیست . بیایید تا پادگان را تحویل گرفته و اسلحه ها ، مهمات و مواد منفجره پراکنده نشود و به غارت نرود .
امام جمعه ی جهرم که خود از نیروهای انقلابی ( و مسئول و تصمیم گیرنده ی حرکت های مردمی از سال ۴۱ به بعد بود ) ، چند نفر از روحانیون و حدود بیست جوان انقلابی که من هم جزء آنان بودم را مآمور تحویل گرفتن پادگان کرد ، روحانیونی که در گروه حضور داشتند ، حجت الاسلام حبیب الهی و حجت الاسلام آستانه بودند .