” یکی از حوادث تلخ دوران انقلاب اسلامی، فاجعه به آتش کشیده شدن مسجد جامع کرمان بود”
مردم از کرمان ساعت ۱۰ صبح ۵۷/۷/۲۴ به دعوت روحانیون شهر در مسجد جامع تجمع کردند تا یاد شهدای میدان ژاله تهران را پاس بدارند. ساعت ۱۱:۳۰ هنوز واعظ، آقای صمدانی در حال سخنرانی بود که عده‌ای به مسجد حمله کردند. ابتدا دو درب ورودی مسجد را با روی هم ریختن دوچرخه و موتورسیکلت‌های مردم به آتش کشیدند. مردم که برای جلوگیری از هجوم چماق‌به‌دستان درهای مسجد را بسته بودند، مورد حمله‌ی نارنجک‌های گاز اشک‌آور پلیس قرار گرفتند و ناچار شدند درهای مسجد را بگشایند.
چماق‌به‌دستان در حمایت پلیس به داخل مسجد حمله کردند و مردم بی‌سلاح را زیر ضربات چماق، زنجیر، پنجه بوکس و چاقو گرفتند.در این حمله صدها نفر از جمله آیت‌الله صالحی کرمانی روحانی بزرگ شهر و آقایان سید محمد خوشرو، سیدجواد نیشابوری، لبینی صمدانی، سیدیحیی جعفری، شیخ‌عباس شیخ‌الرئیسی، شیخ‌عباس پورمحمدی و شیخ‌محمدحسین موحدی کرمانی مجروح شدند و ۵ نفر از مردم به شهادت رسیدند. در این حمله‌ی جنایت‌آمیز بعد از بیرون رفتن مردم، مهاجمین با جمع کردن اثاث و فرش‌ها و قرآن‌های مسجد آنها را به آتش کشیدند. مهاجمین سپس به خیابان‌ها ریختند و ده‌ها مغازه‌ی متدینین و بازاریان مؤمن را به آتش کشیدند.
